3.3 Pupujian

A.    Bacaan

Urang mindeng ngadéngékeun nu pupujian, boh di masjid boh di madrasah. Ari di masjid, biasana mah dihaleuangkeunana téh saméméh manjing kana waktu solat. Ari di madrasah mah biasana dihaleuangkeunana sabot nungguan pangajian dimimitian. Sangkan leuwih tétéla, pék regepkeun pupujian di handap anu dihaleuangkeun ku salasaurang babaturan hidep!

 

Pupujian (1)

Pépéling

 

Hayu geura saradia,

meungpeung keur hirup di dunya,

amal keur sampeureun téa,

di ahir moal sulaya.

 

Geuning maot ngadodoho,

boro sok dipoho-poho,

datangna teu méré nyaho,

ngageretak taya témpo.

 

Taya beurang taya peuting,

taya raja taya kuring,

di mana ajal geus sumping,

teu meunang témpo anaking.

 

Horéng nyawa reujeung badan,

nu geus lila babarengan,

datang mangsa pipisahan,

paturay tineung amitan.

 

Lain meureun lain sugan

Da ieu mah kanyataan,

Kabéh pasti ngarandapan,

Geuning awak urang pisan.

(Dicutat tina Lima Abad Sastra Sunda, 2000: 538-539)

 

Pupujian (2)

Anak Adam

 

Anak Adam anjeun di dunya ngumbara,

hirup anjeun di dunya téh moal lila.

 

Umur anjeun unggal poé dikurangan,

beurang-peuting umur anjeun dicontangan.

 

Anak Adam anjeun ulah kajongjonan,

néangan harta banda teu jeung jeujeuhan.

 

Kana ibadah anjeun geus mopohokeun,

poho rukun islam reujeung rukun iman.

 

Anak Adam naha anjeun henteu sadar,

hirup urang di dunya téh moal megar.

 

Perhitungan engké di yaumil ahir,

ku Gusti Alloh urang mo bisa mungkir.

 

Anak Adam naon anu rék dibawa,

naha mobil imah reujeung rajakaya.

 

Éta kabéh pasti nu mawa mamala,

lamun urang heunteu bisa ngadalian

 

Lamun anak soléh nu pasti nulungan,

nyait tina panas Naraka-Jahanam.

 

Sabab kitu omat ulah kajongjonan,

ulah arék mopohokeun kawajiban.

Laporan Pancén  Klik  di dieu!

Pancén 

Berlanggan Tulisan Via Email: